BLOG KASZMIROWEJ

Każdego dnia porzucam siebie by wciąż siebie szukać tam, gdzie mnie nie ma.

Strach jest wymówką. Miłość jest wyczuciem chwili.

Zrzuciłam zbroję. Stoję naga i z lękiem patrzę na świat. Czy nikt mnie nie zrani? Jest mi zimno. Ale mam wybór. Mogę jak zwykle zadawać sobie pytania "dlaczego ?" i "po co ?". Tylko że wtedy jeszcze bardziej zmarznę i skulę się z tego zimna. Albo mogę wziąć coś do ubrania. Coś innego niż zwykle. To coś jest zwiewne i delikatne i leży pod moimi nogami. Lecz w zbroi na tyle mi się usztywnił kręgosłup, że bardzo ciężko się schylić by podnieść ten zwiewny, kolorowy woal. Wszystko mnie boli ale zaczynam się schylać...