łapacz myśli

Autor: -
Siedzę na fotelu, słucham muzyki i nagle myśl pośród zgiełku innych myśli o jutrze i o wczoraj. Czy jest na świecie coś takiego jak łapacz myśli? Taki wewnętrzny dyktafon, który spisuje te konstruktywne, które sukcesywnie toną w morzu wątpliwości i giną zastrzelone przez uzbrojony po zęby brak wiary w siebie. Taka czarna skrzynka, ale nie na wypadek samobójstwa i nie dla innych by mogli wniknąć w motywy i zrozumieć lecz dla nas samych na każdą okoliczność zabójstwa marzeń. Ale zaraz pojawia się jak otrzeźwienie myśl kolejna w formie pytania - jak mogłoby istnieć coś takiego w świecie, w którym na piedestale stoi podsłuchiwanie, wojeryzm i namierzanie bliskich przez komórkę? I znowu coś, co miało przynosić pożytek stało się narzędziem kontroli nad drugim człowiekiem. Na szczęście tylko w fazie przemyśleń w fotelu...

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

oczy przetarte ze zdumienia

Autor: -
Dlaczego boję się być Bogiem...Sobą? Na siłę wikłam się w "ziemskie nieistniejące problemy", patrzę z dołu, utożsamiam się z tą perspektywą... żeby nie popatrzeć z góry... Widzę, że nie ma ludzi głupich...prymitywnych... tylko utknęli na poprzednim poziomie w stosunku do tego, którego pragną i boją się jednocześnie. I zamiast być ich trampoliną staje ich więzieniem...czasem przejściowym...czasem na całe życie... Ci, którzy utknęli na poziomie fizycznym wydają się prymitywni, ci, co na emocjonalnym - niestabilni, ci z mentalnego - przemądrzali... A dalej? Ci z uczuciowego - bez wyrazu... ci z wyrazu - bez uznania... a ci z uznania - bezpowrotni. 
Czytaj więcej

przejściowa

Autor: -
Nareszcie. Odważyła się. Wyszła z domu! Jedynie chwilę zajęło jej dojście do przejścia dla pieszych, które znajdowało się nieopodal. Stanęła i czekała, zgodnie z tym, co przykazały światła, patrząc bezwiednie na tłoczące się w pośpiechu samochody. Dostrzegła, że najpierw przemykało ich dużo przed jej oczami, potem następowała przerwa w tym ruchu, a potem znowu - ten sam ruch.  Wtem oderwała wzrok od karoserii mijających ją aut i spojrzała na drugą stronę ulicy. "Tyle tam ciekawych rzeczy" - pomyślała. Kolory ubrań. Ludzkie spojrzenia. Radośnie dźwięczący śmiech dziecka. "Trzeba tam przejść, ale zupełnie nie wiem jak" - dodała w głowie. Bała się. Stała więc usztywniona i bezwiednie obserwowała kolejne cykle ruchu samochodów. W jej głowie, także w pewnym cyklicznym porządku, pojawiały się sukcesywnie myśli, które coraz bardziej oddalały ją od przejścia na drugą stronę. "A jeśli nie będę umiała wrócić?"..."A jeśli coś mi się stanie?"... W pew
Czytaj więcej