przystanek

Autor: -
Na przystanek autobusowy przyszła mała dziewczynka. Usiadła i zaczęła grzecznie czekać na swój autobus. Autobusy przyjeżdżały i odjeżdżały a ona tak siedziała i czekała na ten jeden jedyny. Wiedziała, że każdy autobus ma czerwony kolor i jest podobny do poprzedniego, a jedyna różnica to kierunek, w którym podąża i numer, który na nim widnieje. Czas mijał. Ludzie wsiadali lub wysiadali. Autobusy przyjeżdżały lub odjeżdżały. A ona wciąż czekała na ten, który wcale nie miał zamiaru przyjechać. Zaczęła się denerwować tym czekaniem. Przebierała nogami. Zerkała na zegarek. Każdy czerwony autobus, który zatrzymywał się na przystanku irytował ją jeszcze bardziej. Po co one tak ciągle się tu zatrzymują? - myślała.   
W końcu wstała i odeszła.
Miała 98 lat.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

oczy przetarte ze zdumienia

Autor: -
Dlaczego boję się być Bogiem...Sobą? Na siłę wikłam się w "ziemskie nieistniejące problemy", patrzę z dołu, utożsamiam się z tą perspektywą... żeby nie popatrzeć z góry... Widzę, że nie ma ludzi głupich...prymitywnych... tylko utknęli na poprzednim poziomie w stosunku do tego, którego pragną i boją się jednocześnie. I zamiast być ich trampoliną staje ich więzieniem...czasem przejściowym...czasem na całe życie... Ci, którzy utknęli na poziomie fizycznym wydają się prymitywni, ci, co na emocjonalnym - niestabilni, ci z mentalnego - przemądrzali... A dalej? Ci z uczuciowego - bez wyrazu... ci z wyrazu - bez uznania... a ci z uznania - bezpowrotni. 
Czytaj więcej

przejściowa

Autor: -
Nareszcie. Odważyła się. Wyszła z domu! Jedynie chwilę zajęło jej dojście do przejścia dla pieszych, które znajdowało się nieopodal. Stanęła i czekała, zgodnie z tym, co przykazały światła, patrząc bezwiednie na tłoczące się w pośpiechu samochody. Dostrzegła, że najpierw przemykało ich dużo przed jej oczami, potem następowała przerwa w tym ruchu, a potem znowu - ten sam ruch.  Wtem oderwała wzrok od karoserii mijających ją aut i spojrzała na drugą stronę ulicy. "Tyle tam ciekawych rzeczy" - pomyślała. Kolory ubrań. Ludzkie spojrzenia. Radośnie dźwięczący śmiech dziecka. "Trzeba tam przejść, ale zupełnie nie wiem jak" - dodała w głowie. Bała się. Stała więc usztywniona i bezwiednie obserwowała kolejne cykle ruchu samochodów. W jej głowie, także w pewnym cyklicznym porządku, pojawiały się sukcesywnie myśli, które coraz bardziej oddalały ją od przejścia na drugą stronę. "A jeśli nie będę umiała wrócić?"..."A jeśli coś mi się stanie?"... W pew
Czytaj więcej