Nieśmiały start

Autor: -
Długo się zastanawiałam czy w ogóle wystartować z czymś takim jak blog. Jestem oczywiście do jakiegoś stopnia ekstrawertykiem, ale czy to znaczy zaraz że mam być emocjonalną ekshibicjonistką? I wtedy sobie pomyślałam - a co do cholery Cię ogranicza w tym, żebyś zrobiła z tego bloga bardziej stronę do prezentowania swoich fot i gniotów niż miejsce do prezentowania swoich najgłębszych przeżyć? No i założyłam ten "nieregularnik".
Z początku będę tutaj zamieszczać to, co już w jakimś sensie było, a nie to, co jest czy będzie...sam wygląd strony też będzie pewnie ewoluował, znając moją skłonność do dokonywania zmian po samej sobie. Ale dobrze - niech się rozwija - a co!

Komentarze

  1. Witold1 maja 2010 15:38

    Zapowiada się niezwykle ciekawie. Do pełni szczęścia i nadziei z pewnością zabraknie mi weselszego tła i bardziej zachęcającego tytułu. Bo wiem, że będzie wesoło, dowcipnie, czasem smutno, inteligentnie a nawet artystycznie. Będę obserwował! Buziaki.

    OdpowiedzUsuń
  2. ZB9 maja 2010 15:08

    Tak trzymaj:)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

oczy przetarte ze zdumienia

Autor: -
Dlaczego boję się być Bogiem...Sobą? Na siłę wikłam się w "ziemskie nieistniejące problemy", patrzę z dołu, utożsamiam się z tą perspektywą... żeby nie popatrzeć z góry... Widzę, że nie ma ludzi głupich...prymitywnych... tylko utknęli na poprzednim poziomie w stosunku do tego, którego pragną i boją się jednocześnie. I zamiast być ich trampoliną staje ich więzieniem...czasem przejściowym...czasem na całe życie... Ci, którzy utknęli na poziomie fizycznym wydają się prymitywni, ci, co na emocjonalnym - niestabilni, ci z mentalnego - przemądrzali... A dalej? Ci z uczuciowego - bez wyrazu... ci z wyrazu - bez uznania... a ci z uznania - bezpowrotni. 
Czytaj więcej

przejściowa

Autor: -
Nareszcie. Odważyła się. Wyszła z domu! Jedynie chwilę zajęło jej dojście do przejścia dla pieszych, które znajdowało się nieopodal. Stanęła i czekała, zgodnie z tym, co przykazały światła, patrząc bezwiednie na tłoczące się w pośpiechu samochody. Dostrzegła, że najpierw przemykało ich dużo przed jej oczami, potem następowała przerwa w tym ruchu, a potem znowu - ten sam ruch.  Wtem oderwała wzrok od karoserii mijających ją aut i spojrzała na drugą stronę ulicy. "Tyle tam ciekawych rzeczy" - pomyślała. Kolory ubrań. Ludzkie spojrzenia. Radośnie dźwięczący śmiech dziecka. "Trzeba tam przejść, ale zupełnie nie wiem jak" - dodała w głowie. Bała się. Stała więc usztywniona i bezwiednie obserwowała kolejne cykle ruchu samochodów. W jej głowie, także w pewnym cyklicznym porządku, pojawiały się sukcesywnie myśli, które coraz bardziej oddalały ją od przejścia na drugą stronę. "A jeśli nie będę umiała wrócić?"..."A jeśli coś mi się stanie?"... W pew
Czytaj więcej