pamiętliwość
Wsiadam do autobusu. Ktoś staje mi na nogę. Czuję, jak ból rozchodzi się po stopie. Ten ktoś nawet na mnie nie patrzy. Nie przeprasza. Noga szybko zapomina o bólu. Nie potrzebuje do tego magicznego słowa. Natomiast głowa wciąż pamięta. Głowę boli. Najbardziej to, że nie usłyszała: przepraszam.