chwyt marketingowy

Autor: -
Podobnie jak w przypadku reklamy, kreującej nam w dzisiejszych czasach nasze własne potrzeby, które bez niej pozostałyby niezdefiniowane a być może wcale nie byłyby naszymi potrzebami, tak w życiu, z łatwością kupujemy sobie od innych opinię na nasz własny temat i się do niej dostosowujemy. Ktoś mówi: jesteś chamem! I nagle stajemy się chamem...Ktoś inny mówi: jesteś idiotą! I nagle zaczynamy żyć jak idiota. Tym sposobem inni mają nad nami władzę, którą sami im oddajemy, choć jesteśmy zaskoczeni, że tak łatwo można nam wszystko wmówić. A wszystko dlatego, że sami o sobie zupełnie niczego nie wiemy i albo nie chce nam się spojrzeć w głąb siebie albo patrzymy, ale to, co widzimy jest tak straszne, że wolimy być tacy nieokreśleni i brać sobie łatki, które przypinają nam inni.  
Konformizm?
Hedonizm?
Utylitaryzm?

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

oczy przetarte ze zdumienia

Autor: -
Dlaczego boję się być Bogiem...Sobą? Na siłę wikłam się w "ziemskie nieistniejące problemy", patrzę z dołu, utożsamiam się z tą perspektywą... żeby nie popatrzeć z góry... Widzę, że nie ma ludzi głupich...prymitywnych... tylko utknęli na poprzednim poziomie w stosunku do tego, którego pragną i boją się jednocześnie. I zamiast być ich trampoliną staje ich więzieniem...czasem przejściowym...czasem na całe życie... Ci, którzy utknęli na poziomie fizycznym wydają się prymitywni, ci, co na emocjonalnym - niestabilni, ci z mentalnego - przemądrzali... A dalej? Ci z uczuciowego - bez wyrazu... ci z wyrazu - bez uznania... a ci z uznania - bezpowrotni. 
Czytaj więcej

przejściowa

Autor: -
Nareszcie. Odważyła się. Wyszła z domu! Jedynie chwilę zajęło jej dojście do przejścia dla pieszych, które znajdowało się nieopodal. Stanęła i czekała, zgodnie z tym, co przykazały światła, patrząc bezwiednie na tłoczące się w pośpiechu samochody. Dostrzegła, że najpierw przemykało ich dużo przed jej oczami, potem następowała przerwa w tym ruchu, a potem znowu - ten sam ruch.  Wtem oderwała wzrok od karoserii mijających ją aut i spojrzała na drugą stronę ulicy. "Tyle tam ciekawych rzeczy" - pomyślała. Kolory ubrań. Ludzkie spojrzenia. Radośnie dźwięczący śmiech dziecka. "Trzeba tam przejść, ale zupełnie nie wiem jak" - dodała w głowie. Bała się. Stała więc usztywniona i bezwiednie obserwowała kolejne cykle ruchu samochodów. W jej głowie, także w pewnym cyklicznym porządku, pojawiały się sukcesywnie myśli, które coraz bardziej oddalały ją od przejścia na drugą stronę. "A jeśli nie będę umiała wrócić?"..."A jeśli coś mi się stanie?"... W pew
Czytaj więcej