BLOG KASZMIROWEJ

Jest jedno jedyne bogactwo na tym świecie, które jest naprawdę wartościowe: Bogactwo doświadczeń.

Tyloma różnymi prezentujemy się osobowościami, iloma posługujemy się w umyśle podziałami.

Kto się ni razu w życiu nie pomylił, ten ze swej wiedzy użytku nie uczynił.

Czy to nie jest niebywałe, że na świecie jest tyle śladów ludzkiej tęsknoty za miłością? A wszystko dlatego, że ludzie nie wiedzą, iż miłość wystarczy odszukać w sobie i po prostu z odwagą zaprezentować światu zewnętrznemu...wchodzą w kolejne relacje, porzucając poprzednie jak zużytą bieliznę, bo może teraz poczują się wreszcie kochani...miotają się w braku odwzajemnienia tego, co czują, a że właściwie nie wiedzą co czują  - bo jakoby wolą poczuć to, co przychodzi z zewnątrz niż to, co mają we własnym zasięgu -  odwzajemnienie zawsze jest niewspółmierne i nieadekwatne. W skrajnych przypadkach gotowi są więc nawet zabić w imię miłości mimo, że ten ostateczny akt desperacji nie zmieni porządku istnienia, który polega na tym jedynie, by poczuć to, co jest w nas samych.

Ostatnio nie byłam sobą... Przeszłam świadomością (tak samo, jak przechodzi się do własnej ręki czy nogi) do tego odnalezionego fragmentu mnie, którego się kiedyś wyparłam wraz z towarzyszącymi mu emocjami. To stąd to poczucie dezintegracji... Czy już go zintegrowałam ze sobą i jest mnie więcej? Tego nie wiem. Ale czuję się bardziej ześrodkowana. Jakbym wróciła do "bazy" z pozornie niebezpiecznej wyprawy do peryferiów mnie...